nea apo to metopo!

December 28, 2005 at 12:40 pm (Uncategorized)

xthes phgame mia volta sthn eksoxh. sunantisame xioni kai kruo alla einai super fash. xionopolemos kai zesth sokolata meta! mesa sthn polh rixnei ena psilo xionaki alla mexri ekei. kai to kruo, kruo… -7c parakalo…

Permalink 14 Comments

nea apo to metopo!

December 28, 2005 at 10:40 am (Uncategorized)

xthes phgame mia volta sthn eksoxh. sunantisame xioni kai kruo alla einai super fash. xionopolemos kai zesth sokolata meta! mesa sthn polh rixnei ena psilo xionaki alla mexri ekei. kai to kruo, kruo… -7c parakalo…

Permalink 14 Comments

Swiss made VS made in Greece

December 21, 2005 at 4:26 pm (Uncategorized)

Άυριο φεύγω για τις γιορτές, πάω στην δεύτερη πατρίδα μου και δεν θα είμαι πολύ συνεπείς στα ραντεβού μου με την blogoπαρέα. Το ότι έχω διπλή υπηκοότητα έχει πλάκα μερικές φορές. Για παράδειγμα:

1. Δεν είμαι ποτέ μου 100% “σπίτι” μου. Η εκεί η εδώ ένα και το αυτό. Ο μισός εξακολουθώ να είμαι στην ξενιτιά!
2. Τα γονίδια που έχω κληρονομήσει είναι τα αχρείαστα για την κάθε χώρα. Δεν είμαι φτιαγμένος για πολύ κρύο, άρα δεν μπορώ να κυκλοφορώ άνετος και ωραίος εκεί, και δεν είμαι φτιαγμένος για την πολύ ζέστη, άρα υποφέρω το καλοκαίρι εδώ! Άστα βράστα δηλαδή…
3. Όποτε με βολεύει είμαι από την μια χώρα και όποτε με βολεύει από την άλλη. Με λένε Ρίζο και όπως θέλω τα γυρίζω δηλαδή.
4. Δεν ξέρω από ρολόγια αλλά πάντα με ρωτάνε! (εδώ)
5. Δεν ξέρω από ντολμαδάκια αλλά πάντα με ρωτάνε! (εκεί)

Η λίστα μπορεί να συνεχίζεται αλλά θα σταματήσω εδώ. Εύχομαι λοιπόν σε όλους σας καλά Χριστούγεννα και καλή πρωτοχρονιά.

Permalink 19 Comments

Swiss made VS made in Greece

December 21, 2005 at 2:26 pm (Uncategorized)

Άυριο φεύγω για τις γιορτές, πάω στην δεύτερη πατρίδα μου και δεν θα είμαι πολύ συνεπείς στα ραντεβού μου με την blogoπαρέα. Το ότι έχω διπλή υπηκοότητα έχει πλάκα μερικές φορές. Για παράδειγμα:

1. Δεν είμαι ποτέ μου 100% “σπίτι” μου. Η εκεί η εδώ ένα και το αυτό. Ο μισός εξακολουθώ να είμαι στην ξενιτιά!
2. Τα γονίδια που έχω κληρονομήσει είναι τα αχρείαστα για την κάθε χώρα. Δεν είμαι φτιαγμένος για πολύ κρύο, άρα δεν μπορώ να κυκλοφορώ άνετος και ωραίος εκεί, και δεν είμαι φτιαγμένος για την πολύ ζέστη, άρα υποφέρω το καλοκαίρι εδώ! Άστα βράστα δηλαδή…
3. Όποτε με βολεύει είμαι από την μια χώρα και όποτε με βολεύει από την άλλη. Με λένε Ρίζο και όπως θέλω τα γυρίζω δηλαδή.
4. Δεν ξέρω από ρολόγια αλλά πάντα με ρωτάνε! (εδώ)
5. Δεν ξέρω από ντολμαδάκια αλλά πάντα με ρωτάνε! (εκεί)

Η λίστα μπορεί να συνεχίζεται αλλά θα σταματήσω εδώ. Εύχομαι λοιπόν σε όλους σας καλά Χριστούγεννα και καλή πρωτοχρονιά.

Permalink 18 Comments

Θάλασσα…

December 20, 2005 at 6:57 pm (Uncategorized)

Λόγο καιρικών συνθηκών, η προγραμματισμένη βουτιά του Σαββατοκύριακου ακυρώθηκε. Θα ήταν η τελευταία βουτιά του χρόνου. Είχα αγοράσει και κάποια καινούργια πραγματάκια που ήθελα να δοκιμάσω… Έμεινα με την όρεξη. Σε μερικές μέρες αποχωρίζομαι την θάλασσα. Δεν θα την δω για λίγο καιρό. Οπότε σήμερα πήγα να την χαζέψω λίγο, έστω και χωρίς να βουτήξω μέσα…

Permalink 7 Comments

Θάλασσα…

December 20, 2005 at 4:57 pm (Uncategorized)

Λόγο καιρικών συνθηκών, η προγραμματισμένη βουτιά του Σαββατοκύριακου ακυρώθηκε. Θα ήταν η τελευταία βουτιά του χρόνου. Είχα αγοράσει και κάποια καινούργια πραγματάκια που ήθελα να δοκιμάσω… Έμεινα με την όρεξη. Σε μερικές μέρες αποχωρίζομαι την θάλασσα. Δεν θα την δω για λίγο καιρό. Οπότε σήμερα πήγα να την χαζέψω λίγο, έστω και χωρίς να βουτήξω μέσα…

Permalink 7 Comments

Τα πλασματάκια.

December 17, 2005 at 2:23 pm (Uncategorized)

– Σήκω κατηγορούμενε. Σήκω και πες μας, γιατί η ζυγαριά σου σε δείχνει 2kg. Παραπάνω πριν καλά καλά αρχίσουν τα Χριστούγεννα;
– Εεε, να σας πω…
– Ορκίσου πρώτα, αχαΐρευτε…
– Ορκίζομαι να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια κ. πρόεδρε.
– Ναι και το πιστέψαμε…
– Ορίστε;
– Τίποτα… συνέχισε παιδί μου, δεν έχουμε όλη την μέρα μπροστά μας για να ασχολούμαστε με σένα. Λέγε, ξέρνα τα, βγάλε τα χέρια από τις τσέπες…
– Εεε, να, δεν φταίω εγώ!
– Μωρέ τι μας λες; Και ποιος φταίει; Εγώ;
– Λέτε;
– Τι να λέω;
– Εσείς φταίτε; Αν το’ ξέρα…
– Θέλεις να σε στείλω στα κάτεργα πριν μου πεις τι έγινε ε;
– Τι να σας λέω τώρα; Δεν φταίω εγώ. Αυτά με φωνάζουνε…
– Τα κιλά; Πας καλά αγόρι μου; Με κοροϊδεύεις;
– Όχι, όχι τα κιλά. Τα πλασματάκια πάνω στις πιατέλες. Αυτά με φωνάζουνε!
– Α μπα; Και τι σου λένε;
– Φωνάζουνε και τσιρίζουν όλη μέρα κ. πρόεδρε, εμένα, εμένα, εμένα να φας!
– Τα πλασματάκια;
– Ναι κ. πρόεδρε, τα πλασματάκια.
– Μήπως μπορείς να περιγράψεις αυτά τα πλασματάκια; Γιατί εγώ, πρώτη φορά ακούω για πλασματάκια πάνω σε πιατέλες που φωνάζουν και τσιρίζουν όλη μέρα εμένα εμένα να φας.
– Να σας πω… Είναι δύο ειδών…
– Α, είναι και δύο ειδών… μάλιστα, μάλιστα, συνέχισε παιδ
ί μου.
– Ναι κ. πρόεδρε, είναι δύο ειδών. Τα μεν είναι μακρουλά και χρυσαφένια σαν πιρόγες και τα δε στρουμπουλά και ασπρουλιάρικα σαν χιονόμπαλες!
– Τι μου λες;
– Ναι, αλήθεια σας ορκίζομαι…
– Σιωπή κατηγορούμενε, μου ορκίζεσαι ενώπιον της βίβλου και του σεβαστού αυτού δικαστηρίου πως χρυσαφένια και ασπρουλιάρικα πλασματάκια σου φωνάζουν εμένα εμένα… Τέτοια ασέβεια δεν ξανά ‘γινε ποτέ!
– Μα σας λέω την αλήθεια, τι άλλο να κάνω;
– Έχεις αποδείξεις για τα λεγόμενα σου;
– Φυσικά και έχω κ. πρόεδρε. Έχω φέρει τις πιατέλες με τα πλασματάκια μαζί μου για να σας αποδείξω τα λεγόμενα μου.
– Για φέρε τις πιατέλες ποιο κοντά. Γρήγορα παιδί μου, δεν θέλω να σπαταλήσω άλλο χρόνο με τις βλακείες σου.
– Ορίστε κ. πρόεδρε. Να οι πιατέλες, να και τα πλασματάκια.
– Μμμ, δεν λέω, όντως οφείλω να παραδεχθώ πως οι περιγραφές σου δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα. Δεν ακούω όμως, ούτε φωνές, ούτε τσιρίδες!
– Είναι λίγο ντροπαλά στην αρχή…
– Μπα; Ντρέπονται; Πρέπει μήπως να συστηθούμε;
– Αααα, να να ακούσατε; Αυτό εκεί με φώναξε!
– Ποιο;
– Το τρίτο αριστερά πίσω από εκείνο το χοντρούλικο.
– Εγώ δεν άκουσα τίποτα.
– Κουφαμάρα ε;
– Τι είπες;
– Να για τον Ηρακλή, δεν πήραμε το πρωτάθλημα φέτος…
– Ναι ρε γαμώτο δεν πήγαμε καλά… ρε τι είναι αυτά που λες; Περιμένεις εσύ τώρα να σε αθωώσω; Με τέτοια συμπεριφορά;
– Μα κ. πρόεδρε…
– Μα και ξεμα δεν έχει. Έχεις να δηλώσεις κάτι πριν το σεβαστό δικαστήριο αποφασίσει για το μέλλον σου; Και να σαι σίγουρος πως προβλέπετε δυσοίωνο.
– Δηλώνω αθώος.
– Επιμένεις, καλά…

-Κρίνεσαι ένοχος κατηγορούμενε για το έγκλημα που διέπραξες κατά του σωματικού σου βάρους. Θα ήθελα πραγματικά ενόψει των γιορτινών ημερών που έρχονται η καταδίκη σου να ήταν ελαστική και επιεικής. Όμως, δυστυχώς, μετά από την ασέβεια που έδειξες, με τα ψέματα σου και τους παραλογισμούς σου για πλασματάκια πάνω σε πιατέλες που φωνάζουνε, δεν μπορώ παρά να απορρίψω την ιδέα για ελαστικότητα και επιείκεια. Κατηγορούμενε, καταδικάζεσαι σε 3 μήνες αυστηρή παρακολούθηση από διαιτολόγο που θα διορίσει το δικαστήριο. Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά δεν δικαιούσαι να καθίσεις στο γιορτινό τραπέζι και να φας τα φαγητά εκείνης της ημέρας. Μία βραστή πατάτα είναι αρκετή. Μισή τα Χριστούγεννα και την άλλη μισή την πρωτοχρονιά! Η σωματική άσκηση θα γίνει η καθημερινότητα σου αφού πριν κλείσεις 8ώρο προπόνηση δεν θα έχεις δικαίωμα για προσωπική ζωή. Τέλος, για την ασέβεια που έδειξες στο σεβαστό δικαστήριο, κατάσχονται οι πιατέλες με τα πλασματάκια σου.

Στον ρόλο του κατηγορούμενου : ποιος άλλος, εγώ!
Στον ρόλο της κ. προέδρου : η Μυρτώ.
Το video με τα πλασματάκια!

Permalink 14 Comments

Τα πλασματάκια.

December 17, 2005 at 12:23 pm (Uncategorized)

– Σήκω κατηγορούμενε. Σήκω και πες μας, γιατί η ζυγαριά σου σε δείχνει 2kg. Παραπάνω πριν καλά καλά αρχίσουν τα Χριστούγεννα;
– Εεε, να σας πω…
– Ορκίσου πρώτα, αχαΐρευτε…
– Ορκίζομαι να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια κ. πρόεδρε.
– Ναι και το πιστέψαμε…
– Ορίστε;
– Τίποτα… συνέχισε παιδί μου, δεν έχουμε όλη την μέρα μπροστά μας για να ασχολούμαστε με σένα. Λέγε, ξέρνα τα, βγάλε τα χέρια από τις τσέπες…
– Εεε, να, δεν φταίω εγώ!
– Μωρέ τι μας λες; Και ποιος φταίει; Εγώ;
– Λέτε;
– Τι να λέω;
– Εσείς φταίτε; Αν το’ ξέρα…
– Θέλεις να σε στείλω στα κάτεργα πριν μου πεις τι έγινε ε;
– Τι να σας λέω τώρα; Δεν φταίω εγώ. Αυτά με φωνάζουνε…
– Τα κιλά; Πας καλά αγόρι μου; Με κοροϊδεύεις;
– Όχι, όχι τα κιλά. Τα πλασματάκια πάνω στις πιατέλες. Αυτά με φωνάζουνε!
– Α μπα; Και τι σου λένε;
– Φωνάζουνε και τσιρίζουν όλη μέρα κ. πρόεδρε, εμένα, εμένα, εμένα να φας!
– Τα πλασματάκια;
– Ναι κ. πρόεδρε, τα πλασματάκια.
– Μήπως μπορείς να περιγράψεις αυτά τα πλασματάκια; Γιατί εγώ, πρώτη φορά ακούω για πλασματάκια πάνω σε πιατέλες που φωνάζουν και τσιρίζουν όλη μέρα εμένα εμένα να φας.
– Να σας πω… Είναι δύο ειδών…
– Α, είναι και δύο ειδών… μάλιστα, μάλιστα, συνέχισε παιδ
ί μου.
– Ναι κ. πρόεδρε, είναι δύο ειδών. Τα μεν είναι μακρουλά και χρυσαφένια σαν πιρόγες και τα δε στρουμπουλά και ασπρουλιάρικα σαν χιονόμπαλες!
– Τι μου λες;
– Ναι, αλήθεια σας ορκίζομαι…
– Σιωπή κατηγορούμενε, μου ορκίζεσαι ενώπιον της βίβλου και του σεβαστού αυτού δικαστηρίου πως χρυσαφένια και ασπρουλιάρικα πλασματάκια σου φωνάζουν εμένα εμένα… Τέτοια ασέβεια δεν ξανά ‘γινε ποτέ!
– Μα σας λέω την αλήθεια, τι άλλο να κάνω;
– Έχεις αποδείξεις για τα λεγόμενα σου;
– Φυσικά και έχω κ. πρόεδρε. Έχω φέρει τις πιατέλες με τα πλασματάκια μαζί μου για να σας αποδείξω τα λεγόμενα μου.
– Για φέρε τις πιατέλες ποιο κοντά. Γρήγορα παιδί μου, δεν θέλω να σπαταλήσω άλλο χρόνο με τις βλακείες σου.
– Ορίστε κ. πρόεδρε. Να οι πιατέλες, να και τα πλασματάκια.
– Μμμ, δεν λέω, όντως οφείλω να παραδεχθώ πως οι περιγραφές σου δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα. Δεν ακούω όμως, ούτε φωνές, ούτε τσιρίδες!
– Είναι λίγο ντροπαλά στην αρχή…
– Μπα; Ντρέπονται; Πρέπει μήπως να συστηθούμε;
– Αααα, να να ακούσατε; Αυτό εκεί με φώναξε!
– Ποιο;
– Το τρίτο αριστερά πίσω από εκείνο το χοντρούλικο.
– Εγώ δεν άκουσα τίποτα.
– Κουφαμάρα ε;
– Τι είπες;
– Να για τον Ηρακλή, δεν πήραμε το πρωτάθλημα φέτος…
– Ναι ρε γαμώτο δεν πήγαμε καλά… ρε τι είναι αυτά που λες; Περιμένεις εσύ τώρα να σε αθωώσω; Με τέτοια συμπεριφορά;
– Μα κ. πρόεδρε…
– Μα και ξεμα δεν έχει. Έχεις να δηλώσεις κάτι πριν το σεβαστό δικαστήριο αποφασίσει για το μέλλον σου; Και να σαι σίγουρος πως προβλέπετε δυσοίωνο.
– Δηλώνω αθώος.
– Επιμένεις, καλά…

-Κρίνεσαι ένοχος κατηγορούμενε για το έγκλημα που διέπραξες κατά του σωματικού σου βάρους. Θα ήθελα πραγματικά ενόψει των γιορτινών ημερών που έρχονται η καταδίκη σου να ήταν ελαστική και επιεικής. Όμως, δυστυχώς, μετά από την ασέβεια που έδειξες, με τα ψέματα σου και τους παραλογισμούς σου για πλασματάκια πάνω σε πιατέλες που φωνάζουνε, δεν μπορώ παρά να απορρίψω την ιδέα για ελαστικότητα και επιείκεια. Κατηγορούμενε, καταδικάζεσαι σε 3 μήνες αυστηρή παρακολούθηση από διαιτολόγο που θα διορίσει το δικαστήριο. Χριστούγεννα και πρωτοχρονιά δεν δικαιούσαι να καθίσεις στο γιορτινό τραπέζι και να φας τα φαγητά εκείνης της ημέρας. Μία βραστή πατάτα είναι αρκετή. Μισή τα Χριστούγεννα και την άλλη μισή την πρωτοχρονιά! Η σωματική άσκηση θα γίνει η καθημερινότητα σου αφού πριν κλείσεις 8ώρο προπόνηση δεν θα έχεις δικαίωμα για προσωπική ζωή. Τέλος, για την ασέβεια που έδειξες στο σεβαστό δικαστήριο, κατάσχονται οι πιατέλες με τα πλασματάκια σου.

Στον ρόλο του κατηγορούμενου : ποιος άλλος, εγώ!
Στον ρόλο της κ. προέδρου : η Μυρτώ.
Το video με τα πλασματάκια!

Permalink 14 Comments

Thinking Machine 4

December 15, 2005 at 10:27 pm (Uncategorized)

Ένας εκπληκτικά εντυπωσιακός τρόπος να δει κανείς την ταχύτητα και το βάθος “σκέψης” ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Thinking Machine 4 explores the invisible, elusive nature of thought. Play chess against a transparent intelligence, its evolving thought process visible on the board before you.

The artwork is an artificial intelligence program, ready to play chess with the viewer. If the viewer confronts the program, the computer’s thought process is sketched on screen as it plays. A map is created from the traces of literally thousands of possible futures as the program tries to decide its best move. Those traces become a key to the invisible lines of force in the game as well as a window into the spirit of a thinking machine.

Play the game.

Permalink 3 Comments

Thinking Machine 4

December 15, 2005 at 8:27 pm (Uncategorized)

Ένας εκπληκτικά εντυπωσιακός τρόπος να δει κανείς την ταχύτητα και το βάθος “σκέψης” ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Thinking Machine 4 explores the invisible, elusive nature of thought. Play chess against a transparent intelligence, its evolving thought process visible on the board before you.

The artwork is an artificial intelligence program, ready to play chess with the viewer. If the viewer confronts the program, the computer’s thought process is sketched on screen as it plays. A map is created from the traces of literally thousands of possible futures as the program tries to decide its best move. Those traces become a key to the invisible lines of force in the game as well as a window into the spirit of a thinking machine.

Play the game.

Permalink 3 Comments

Next page »